Het IK-eiland
Wie Vlissingen nadert via de A58 kan de watertoren bij Oost-Souburg niet missen. Het imposante bouwwerk is van 1939, het geboortejaar van Jan van Munster, de beeldende kunstenaar die de toren verbouwde met bovenin zijn werkatelier met prachtig uitzicht.
Het is verleidelijk hier uit te weiden over het werk van Jan van Munster, maar we willen het hebben over het terrein rondom de watertoren, het IK-eiland en de activiteiten die daar plaats vinden.
Die twee helemaal los van elkaar te zien is niet goed mogelijk. Er zijn verwijzingen, want in het werk van Van Munster keert het IK symbool regelmatig terug en bovendien heeft hij zelf het IK-eiland ontworpen.
Het stuk grond van ongeveer één hectare waar de watertoren op staat is op zich al een kunstwerk van landschapsarchitectuur. Men vindt er het woonhuis van de kunstenaar in de vorm en de afmetingen van het oorspronkelijke watervat dat zich nog steeds in de toren bevindt.
Het meest opvallend zijn echter de twee paviljoens: het ene in de vorm van de letter I, het andere in de vorm van de letter K. Het eerste dient als woon- en werkruimte, het tweede dient als presentatieruimte. En dan is er nog het hoekpaviljoen dat een combinatie is van woon- en presentatieruimte. Dit alles in een fraai aangelegd tuinlandschap met een aantal met groen bedekte geluidswallen en zich daar tussendoor slingerende wandelpaden.
De Stichting IK die zich nadrukkelijk presenteert als onafhankelijk van Jan van Munster nodigt begaafde en veelbelovende kunstenaars uit een aantal weken te komen wonen en werken als gast op het IK-eiland. Hij of zij kan zich dan in alle rust op zijn werk concentreren. Na afloop van de periode wordt het resultaat getoond in de presentatieruimte. Het is de artist-in-residence formule die tot nu toe een aantal bekende en minder bekende gastkunstenaars naar het IK-eiland bracht. We noemen Piet Dieleman en Ko de Jonge, Maartje Korstanje en Jean Marc Spaans, wetend dat we nu een groot aantal gasten te kort doen.
Het is een spannende formule, want wie een beetje geïnteresseerd is in hedendaagse moderne beeldende kunst is nieuwsgierig naar wat de werkperiode heeft opgeleverd en hoever de kunstenaar is gekomen. Bovendien is het werk vanzelfsprekend altijd zeer eigentijds.
Soms ook organiseert de Stichting een overzichtstentoonstelling van iemand die zijn hele leven bezig is geweest met het verzamelen van beeldende kunst. En ook dat levert dikwijls heel verrassende resultaten op voor de belangstellende bezoeker, zoals de tentoonstelling van Ferdi Koelenga “Uiteindelijk werd het Kunst”, die nu loopt en nog tot 15 februari te zien is.
Wie opzet en uitvoering van de artist-in-residence formule bekijkt begrijpt waarom de Stichting IK zich zo nadrukkelijk profileert als onafhankelijke stichting. Het is voor de gastkunstenaars op het eiland immers van belang geheel vrij en onafhankelijk te kunnen werken, zonder daarbij vermeend of in werkelijkheid gebonden te worden door wie of wat dan ook.
De Stichting wil op het IK-eiland een laboratorium en podium zijn voor vernieuwing, productie en presentatie van moderne beeldende kunst. Ik denk dat men daar in slaagt, ondanks de minimale en nu geheel wegvallende support van de gemeente Vlissingen. Je zou de stichting wel wat meer ‘volgers’ toewensen, want wat er op het IK-eiland gebeurt is uniek voor Zeeland. Zelfs binnen Nederland en ver daarbuiten is het een bijzonder concept. Waarom staren we ons blind op wat er elders gebeurt en zien wij wat naast de deur te beleven valt over het hoofd?
N.B.
Wie op de hoogte wil worden gehouden van de activiteiten van de Stichting IK kan zich melden op ik@stichtingik.nl
Of men kan kijken op www.stichtingik.nl
De tentoonstelling is gratis te bezoeken op zaterdag en zondag van 12 tot 17 uur.
Foto’s: Janne Wolterbeek